(Η "Προπόνηση στον Προμπονά" ηχογραφήθηκε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC το καλοκαίρι του 10' ,τρέχοντας στο παρκάκι του Προμπονά, στη Ριζούπολη- να πάτε είναι πολύ ωραία-Την μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)
Προπόνηση στον Προμπονά
Καταγράφω τη χωμάτινη διαδρομή
Με τις πεταλούδες
Τα γκρι παιδάκια
Τα κοτσιδάκια στο μυαλό
Για να ξαναρχίσω
Το Φως και το Πριν
Από εκεί που τα άφησα.
Σκιά εξωτική
Φάρος
Και δεύτερος
Και χιλιοστός
Αυτοί που με παρακολουθούν
Τρέχω πάνω στα σύννεφα
Τρέχω μέσα στις πέτρες
Τρέχω κάτω από το χώμα
Τρία ξύλα κυκλώνουν τα δέντρα
Κόκκινη κλωστή
Κόκκινη κάθοδος
Παιδικής ανεμελιάς στο χώμα.
Ο υποβρύχιος καταυλισμός
Μαροκινών πορτοφολάκηδων
Δέντρο άγνωστο σε ξένο δάσος
Που άρχισε να μοιάζει με κλαίουσα.
Ηχογραφώ την Αθανασία
Και τον Παναγιώτη
Εδώ μπροστά
Πάνω στο ποδηλατάκι του Γιώργου
Τη μύτη ροή
Του νεαρού που σκύβει
Να συναντήσει τον εαυτό του
Στο χώμα.
Αναγνωρίζω στον χρόνο
Την μελλοντική αραίωση
Συναισθημάτων
Πάθους
Επιθυμιών
Τριχών
Και
Φύλλων
Τα σημάδια στο δέντρο
Αποκτούν ιστορική σημασία
Τα μυστικά κουτιά
Των τρίγωνων πράσινων κήπων
Κρύβουν μέσα τους ηλεκτρισμό
Κίνδυνο και προσδοκία
Για έναν άλλο πολιτισμό
Τρύπες στο χώμα
Χαρτιά στον ουρανό
Τα παιδάκια με τα ποδήλατα
Πληθαίνουν
Ο Γιώργος ήρθε με τις βελόνες του
Μετά από χρόνια
.Ο Διονύσης ήρθε με το καθαρό του μέτωπο
Μετά από χρόνια
Ο Αντώνης ήρθε με την αντοχή του
Μετά από χρόνια
Ο Κώστας με την κιθάρα του
Μετά από χρόνια
Κι ένα κορίτσι
Με τα χέρια στις τσέπες
Του κοντού παντελονιού
Έρχεται.
Να είχα έρθει κι εγώ
Με κάποιο ποίημα
Μετά από χρόνια.
Το ποίημα όμως άργησε
Και το κορίτσι
Περπατούσε γρήγορα
Μετά από χρόνια.
Απομακρύνομαι
Προς την γαλάζια άκτιστη εκκλησία
Με το καναρίνι εργάτη
Στη θέση του σταυρού.
Το κορίτσι βγάζει τα χέρια απ’ την τσέπη του
Μόνο για να φτιάξει τα μαλλιά του
Ο γέρος καπνίζει τα καπέλα του εγγονού του.
Το καπέλο της εγγονής γλιτώνει.
Σήμερα όλα τα λουλούδια είναι κόκκινα
Κι όλοι οι κήποι λαβύρινθοι
Η ροζ υποψία μιας ποικιλίας γυρτής διαμαρτύρεται
Για το νερό που λείπει απ’ το 8
.Και για το κίτρινο σπρέυ
Που υπέγραψε τρία ονόματα εφηβικά
Μέσα στο λάκκο
Με τα χρυσόψαρα.
Το μωρό με την καφέ του προστασία
Κοιτάζει κι’ αυτό τα ξερόχορτα.
Η μπετονιέρα στην οροφή της εκκλησίας
Βομβαρδίζει τους αλλόθρησκους
Τους πιστούς
Κι αυτούς που βγάζουνε λεφτά
Χτίζοντας εκκλησίες.
Είναι η στιγμή
Που όλες μαζί οι μηχανές παίρνουνε μπρός.
Ένας διάλογος βιομηχανικός
Μνήμες άγνωστων πολέμων.
Μπάλα είναι θα περάσει.
Θα την κλωτσήσει
Ο μικρός χοντρούλης
Στα μούτρα των σπασμένων πρωθυπουργών του
Στα μούτρα των κιλών της βλακείας τους.
Έτσι πιστεύει ο γυμναστής
Που χθες καπνίζαμε πολιτικά τσιγάρα παρέα
Και μου έλεγε για τις λέσχες αυτού του κόσμου
Με τα άλογα κούρσας και τα χρυσά αγόρια.
Το μαύρο, το άσπρο και το κόκκινο, μου λέει,
Άντε να χαλάσουν κανένα άγαλμα
Κανένα σύρμα
Κανέναν μακρυμάλη μπασκετμπολίστα
Πίνει νερά για να θυμηθεί από πού έρχεται
Πίνει νερά για να ξεχάσει που πηγαίνει.
Αγκάθι Σύρμα Φίδι
Νερό Μαυρό
Τριφασικό
Δικτυώνει
Το χώμα
Τα φύλλα
Τα ούρα των σκύλων
Των παππούδων
Και το πέταγμα μικρών πουλιών.
Αν καταφέρω κάποτε να διορθώσω
Μια μηχανή αυτοκινήτου
Αυτό θα είναι 66 γλάστρες τρόπαια
Για την αυτοεκτιμησή μου.
Στοιβάζει πέτρες και ξύλα και παγκάκια
Στο πίσω μέρος της συνείδησης μου
Και τα κάνει σύμβολα
Με αγάπη για το χρώμα
Με αγάπη για τα παράθυρα
Για τις κόκκινες σανίδες παπαρούνες
Για τις μαργαρίτες λυπημένα πλακάκια
Και για τα ατελείωτα λάμδα της παιδικής χαράς
ΔΤ
