Ελληνική Εριουργία 2

(Η σειρά "Ελληνική Εριουργία" ηχογραφήθηκε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC τον Σεπτέμβριο του 11' τρέχοντας στο γήπεδο μπάσκετ -δίπλα στο παλιό εργοστάσιο της Ελληνικής Εριουργίας στα Άνω Πατήσια. Την μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ) 

 Ελληνική Εριουργία 2

Κάλεσμα λύση

Γυναίκα ξανθιά

Ήχος μεσαίωνα

Βάρβαρες ιαχές

Τα πόδια μας χτυπάνε τη γη

Μπας και ακούσει ο Άδης και μας λυπηθεί

Λύνει τις πειθήνιες 

Θνητές αναπνοές μας

Να βγει από κει  

Η οικουμένη

Το σπίτι των αποδοκιμασιών

Δοκιμάζουμε το δίλημμα 

 Να ζούμε ή να ζακούμε

Για πρώτη φορά 
Χωρίς αυτονόητες απαντήσεις

-Ρούχα επάνω στα χαλάσματα-

Τα τραγούδια μας όμως

Οδηγούνται

 Δια μέσω

Στην Ψυχή

Το κεφάλαιο "Ποσειδώνας"

Είδος περιπτωσιολογικό

Λόγιο

 Οι θάλασσες 

Τα βουνά 

Οι πόλεις 

Και τα Άστρα 

Χάνουν τους θεούς τους

Εθισμός

 Προσκόλληση στη μνήμη

Το αθώο νήπιο

Το δάκρυ του θεού

Στην άκρη του κόσμου ισορροπεί

Πέφτει

 Ξανά

                                                                                  

 ΔΤ

Προπόνηση στον Προμπονά

(Η "Προπόνηση στον Προμπονά" ηχογραφήθηκε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC το καλοκαίρι του 10' ,τρέχοντας στο παρκάκι του Προμπονά, στη Ριζούπολη- να πάτε είναι πολύ ωραία-Την μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

Προπόνηση στον Προμπονά

Καταγράφω τη χωμάτινη διαδρομή

Με τις πεταλούδες 

Τα γκρι παιδάκια 

Τα κοτσιδάκια στο μυαλό

Για να ξαναρχίσω 

Το Φως και το Πριν

Από εκεί που τα άφησα.

Σκιά εξωτική

Φάρος

Και δεύτερος 

Και χιλιοστός

Αυτοί που με παρακολουθούν

 Τρέχω πάνω στα σύννεφα

Τρέχω μέσα στις πέτρες

Τρέχω κάτω από το χώμα

Τρία ξύλα κυκλώνουν τα δέντρα

Κόκκινη κλωστή 

Κόκκινη κάθοδος

Παιδικής ανεμελιάς στο χώμα.

Ο υποβρύχιος καταυλισμός 

Μαροκινών πορτοφολάκηδων

Δέντρο άγνωστο σε ξένο δάσος

Που άρχισε  να μοιάζει με κλαίουσα.

Ηχογραφώ την Αθανασία

Και τον Παναγιώτη

Εδώ μπροστά

Πάνω στο ποδηλατάκι του Γιώργου

Τη μύτη ροή

Του νεαρού που σκύβει 

Να συναντήσει τον εαυτό του

Στο χώμα.

Αναγνωρίζω στον χρόνο

Την μελλοντική αραίωση

Συναισθημάτων

 Πάθους 

Επιθυμιών

Τριχών

 Και 

Φύλλων

Τα σημάδια στο δέντρο 

Αποκτούν ιστορική σημασία

Τα μυστικά κουτιά

Των τρίγωνων πράσινων κήπων

Κρύβουν μέσα τους ηλεκτρισμό

Κίνδυνο και προσδοκία 

Για έναν άλλο πολιτισμό

Τρύπες στο χώμα

Χαρτιά στον ουρανό

Τα παιδάκια με τα ποδήλατα

Πληθαίνουν

 Ο Γιώργος ήρθε με τις βελόνες του

Μετά από χρόνια

.Ο Διονύσης ήρθε με το καθαρό του μέτωπο

Μετά από χρόνια

Ο Αντώνης ήρθε με την αντοχή του

Μετά από χρόνια 

Ο Κώστας με την κιθάρα του 

Μετά από χρόνια

Κι ένα κορίτσι

Με τα χέρια στις τσέπες

 Του κοντού παντελονιού

Έρχεται.

Να είχα έρθει κι εγώ

Με κάποιο ποίημα 

Μετά από χρόνια.

Το ποίημα όμως άργησε

Και το κορίτσι 

Περπατούσε γρήγορα

Μετά από χρόνια.

Απομακρύνομαι

Προς την γαλάζια άκτιστη εκκλησία

Με το καναρίνι εργάτη 

Στη θέση του σταυρού.

Το κορίτσι βγάζει τα χέρια απ’ την τσέπη του

Μόνο για να φτιάξει τα μαλλιά του

Ο γέρος καπνίζει τα καπέλα του εγγονού του.

Το καπέλο της εγγονής γλιτώνει.

Σήμερα όλα τα λουλούδια είναι κόκκινα

Κι όλοι οι κήποι λαβύρινθοι

Η ροζ υποψία μιας ποικιλίας γυρτής διαμαρτύρεται

Για το νερό που λείπει απ’ το 8

.Και για το κίτρινο σπρέυ

Που υπέγραψε τρία ονόματα εφηβικά

Μέσα στο λάκκο

Με τα χρυσόψαρα.

Το μωρό με την καφέ του προστασία

Κοιτάζει κι’ αυτό τα ξερόχορτα.

Η μπετονιέρα στην οροφή της εκκλησίας

Βομβαρδίζει τους αλλόθρησκους

Τους πιστούς

 Κι αυτούς που βγάζουνε λεφτά

Χτίζοντας εκκλησίες.

Είναι η στιγμή

Που όλες μαζί οι μηχανές παίρνουνε μπρός.

Ένας διάλογος βιομηχανικός

Μνήμες άγνωστων πολέμων.

Μπάλα είναι θα περάσει.

Θα την κλωτσήσει

Ο μικρός χοντρούλης

Στα μούτρα των σπασμένων πρωθυπουργών του

Στα μούτρα των κιλών της βλακείας τους.

Έτσι πιστεύει ο γυμναστής

Που χθες καπνίζαμε πολιτικά τσιγάρα παρέα 

 Και μου έλεγε για τις λέσχες αυτού του κόσμου

Με τα άλογα κούρσας και τα χρυσά αγόρια.

Το μαύρο, το άσπρο και το κόκκινο, μου λέει,

Άντε να χαλάσουν κανένα άγαλμα 

Κανένα σύρμα

Κανέναν μακρυμάλη μπασκετμπολίστα

Πίνει νερά για να θυμηθεί από πού έρχεται

Πίνει νερά για να ξεχάσει που πηγαίνει.

Αγκάθι Σύρμα Φίδι

 Νερό Μαυρό

Τριφασικό

Δικτυώνει 

Το χώμα

Τα φύλλα 

Τα ούρα των σκύλων  

Των παππούδων

Και το πέταγμα μικρών πουλιών.

Αν καταφέρω κάποτε να διορθώσω

Μια μηχανή αυτοκινήτου

Αυτό θα είναι 66 γλάστρες τρόπαια

Για την αυτοεκτιμησή μου.

Στοιβάζει πέτρες και ξύλα και παγκάκια

Στο πίσω μέρος της συνείδησης μου

Και τα κάνει σύμβολα

Με αγάπη για το χρώμα

Με αγάπη για τα παράθυρα

Για τις κόκκινες σανίδες παπαρούνες

Για τις μαργαρίτες λυπημένα πλακάκια

Και για τα ατελείωτα λάμδα της παιδικής χαράς

ΔΤ

Ηχογράφηση δεύτερη και τρίτη.

Ηχογράφηση δεύτερη και τρίτη.

(Οι "Ηχογραφήσεις" γίνανε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC, το χειμώνα του11' περπατώντας από το Μοναστηράκι στα Α.Πατήσια. Τις μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

                                                                  Ηχογράφηση δεύτερη

Βήματα βιαστικά

                                                                    Κόκαλα λερωμένα

                                                                    Ηχογράφηση τρίτη

Τίτλοι φανερά ενοχλημένοι

Κόλλες φανερά αποθεωμένες

Φράσεις μισές

 Λιγότερες.

                                                                   Αισθήματα διάτρητα

Διαστημικά

Συστημικά

                                                               Περασμένα μεγαλεία Μινιόν

Μικρές κρύες αναμονές

Μεγαλύτερες παραχωρήσεις

Ισχυρισμοί χείμαρροι.

                                                                      Χίμαιρες παγωτά

Παρενθέσεις έρωτες

Γραμμές εσωτερικές

Πλούτου.

                                                                Νομίζω αετός κοιμάται.

Μου.

Νομίζω φτερά χρυσά βγάζει.

Σου.

Πετάει.

Του.

                                                               Ο λαός λάθος μυς δεμένος

Με εντατική φόρμα

Όραμα του ξύλου

Που έγινε γωνία του καθίσματος

Και βάψανε κόκκινο.

                                                          Νόμος τα βήματα των προθέσεων

Και των στόχων

Των φίλων.

                                                                          Ποιος ζήτησε;

Ποιος ζήτησε πρώτος πέταξε

Πράσινο ρεμπέτικο

                                                                       «Άτιμα τα νιάτα.»

ΔΤ

Ηχογράφηση πρώτη.

Ηχογράφηση πρώτη.

(Οι "Ηχογραφήσεις" γίνανε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC, το χειμώνα του11' περπατώντας από το Μοναστηράκι στα Α.Πατήσια. Τις μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

                                                       Η δωδεκάνησος ανάσα πληγή

Το νερό στάχτη της μαύρης υπόθεσης

Απαγορευτικά βρίσκεται στο δρόμο- κάγκελο. 

(Είναι μια μαύρη παρένθεση.)

Ο φόβος μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι

 Δεν είναι αυστηρά γαλατικός

Συμβαίνει τώρα στην οδό Νικίου.

Φύλλα γλυκά ηλικιωμένα

Στολές γυναικείες

Απίθανες συμπτώσεις

Διαδρομές ανήκουστα ερημικές.

Σκοτάδια και φώτα- αναμνήσεις αναβοσβήνουν γύρω

 Επιμένω να μην ακούω καμία προειδοποίηση

Το μήνυμα είναι βράχος

Το κεφάλι μου γυρίζει αριστερά δεξιά. 

Βλέμμα δήλωση

Που δεν δακρύζει να δηλωθεί.

«Η άγνοια είναι μαθητεία»

Η θητεία στη ζωή δεν είναι αυστηρά προσωπική.

Οι θόρυβοι τρομάζουν

Ξύλα γλυκά στοιβαγμένα

 Πρόστιμα στοιβαγμένα στα ξύλα

Λύτρωση το ψωμί της γιαγιάς.

Μια διαδρομή ναυτική φυγή

Ξεκινάει.

Φύλακες λάκκοι 

Είδη μνημόσυνου

Άδεια ταξί νεότητες

Μια τραγωδία γράφεται στα τζάμια 

Των εμπορικών καταστημάτων.

«Προς Πώληση»

Όλοι λυπημένοι Όλοι δεμένοι

Πόδια γραμμικά.

Κινήσεις φωτιάς

Φολκλόρ θόρυβοι ψυγείων

Νανουρίζουν τις γάτες.

Ένα ωράριο αποδοχής 

 Αγωνιστικά όμορφο.

  Μορφές μυημένες

Ζητάνε φιλοξενία σε ξενοδοχεία εγκαταλελειμμένα.

Δημαρχεία επίσης τραγικά

Ελάχιστα φτερά στοιβαγμένα σε χαρτόκουτα.

Επιθεώρηση χρώματος καρναβαλιού

Επιθεώρηση άχρωμου σχεδίου –δανείου.

Νερό που γλιστράει

Λάσπη που κυλάει

Δωμάτια ενοικιαζόμενα απολεσθέντα

 Όπλα στα πρόσωπα

Όπλα στα νέα μας

Όπλα στις ειδήσεις

Όπλα στα μυαλά

Ρηχοί βράχοι

Αφυδατωμένη πτώση

Χτίζουν

Μαραίνονται

Μαίνονται

Βρυκολακιάζουν

Μας τρομάζουν

Συναίσθημα καπνιστό

Ύπνος δίκαιος

Αριθμημένων λογαριασμών

Σκυμμένων ζωών. 

ΔΤ

Διάλειμμα για διαφημίσεις

1

- Ο ίδιος έθεσε ως αρχές την αλήθεια και τον έρωτα

- Υπέρτατες αρχές η αλήθεια και ο έρωτας;

- Αρκούν πάντως...

- Εγωιστής ο Θεός, θα μπορούσε να θέσει ώς αρχές το ψεύδος και το μίσος 

- Και πάλι εγωιστικά θα δρούσε

- Ας ήταν τότε πιο διαλλακτικός

- Προνόησε

- Θέτοντας αρχές κυριαρχίας

- Προνόησε δημιουργώντας το Διάβολο

- Κι άλλος υποτακτικός

- Εγωιστής και πάλι;

- Ναι, κατασκευάζει δαιμόνια, κατασκευάζει αρχές και κυριαρχεί

- Παιχνίδι 

- Κυριαρχίας

- Πόσο είναι το σκόρ;

- Χάνουμε.

2

- Εσύ το ξερίζωσες;

- Το πνεύμα

- Εμπαιγμός

- Είμαι μοντέρνος

- Οι σύγχρονες αντιλήψεις σου αφήνουν ακόμη τις ρίζες εκτός εδάφους και τα φύλλα διψασμένα

- Δεν είναι αλήθεια

- Βλέπω την αλήθεια

- Δε βλέπεις το πνεύμα, το πνεύμα ζει, αυτό είναι η αλήθεια

- Η αλήθεια είναι πως το σκότωσες

- Οι απόψεις σου ταυτίζονται μ’ εκείνες των πιθήκων. Είμαστε πιά μεγάλοι και άνθρωποι.

3

- Ιδανικό θα ήταν να σιωπούσες

- Ιδανικό θα ήταν να μπορούσες να κλέψεις τα ιδανικά μου

- Φιλοσοφίες 

- Στοχασμοί

- Σε βαρέθηκα

- Αναρωτιέμαι αν η βαρεμάρα ταυτίζεται με την οκνηρία

- Κι αν συμβαίνει;

- Αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα

- Αναρωτιέμαι αν ο θάνατος ταυτίζεται με την αμαρτία

- Φιλοσοφίες

- Στοχασμοί

ΠΓ

Δύο Προφητείες

(Κείμενα από την performance "Μέγας Προφητικός Καζαμίας" της ομάδας Per-Theater-Formance, θέατρο Eliart-2011)

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΠΡΩΤΟΣ

Βλέπω το στήθος της Μεγάλης Μητέρας

Κανείς δεν θα την καταλαβαίνει

Δυο ιδέες θα επικρατήσουν

και οι δυο μικρές και περιορισμένες

‘Oμως κάτω από το φλοιό θα υπάρχει θερμότητα και ζέστη.

Η απόσταση μεταξύ των δυο ιδεών

του στήθους της Μητέρας και εκείνων που επιμένουν να διώχνουν δεν θα μπορεί να καλυφτεί

και ο χρόνος θα περνά εναλλάξ χρόνος ασπρόμαυρος

μέρες ασπρόμαυρες για χρόνια

Όλοι περιμένοντας να δουν

 και περιμένοντας θα αρνούνται.

Οι δυο πόλοι θα μεγαλώσουν

2 όμικρον  2 λάμδα

Το ένα απέναντι στο άλλο

Έτοιμα όμως τα νύχια τους.

Προσωρινή λύση: οι δυο άκρες του κόσμου να μην βλέπονται.

Η σύγκρουση –εκ θαύματος-δεν θα συμβεί.

Αλλά μια επιστροφή

και κάτι που δεν μπορώ να το ονομάσω

αλλά ήταν θα είναι και είναι ΑΠΑΛΟ.

Ο χρόνος χωρίς σύγκρουση

χωρίς συνάντηση

κι εκεί ανάμεσα κάτι απαλό.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΝΑΤΟΣ

Βλέπω να κάθεται.

Θετός γιος στα γόνατα

Φυλάσσει και φυλάσσεται

Τον προστατεύουν σκύλοι

Λύπη στον κόσμο.

Νέα σύννεφα στον ουρανό.

Έρχονται από τη γη

 Ο ουρανός θα γεμίσει σύννεφα.

Tα σύννεφα αυτά θα είναι χαμηλά.

Tο μπλε του ουρανού ίσα που θα φαίνεται.

Νέφη ελάφια

Μετακινήσεις πληθυσμών από τη θάλασσα

Κόσμος που αποχαιρετάει τόπους για πάντα.

‘Eνα μεγάλο τόξο θα κοιτάζει προς τον ουρανό

Περήφανος ο άνθρωπος για το επίτευγμα του.

Ο πλανήτης μετακινείται

Χρώματα θα ανοίγουν και θα κλείνουν μπροστά στα μάτια.

Oι άνθρωποι θα απορούν

Απορία για χρόνια

Για καιρό απορία

Ονόματα νέα.

ΔΤ

Μετρήσεις

Λέγαμε κάποτε. Εδώ τελειώνω. 

Και τελειώσαμε ύστερα απο 10 δευτερόλεπτα. 
Κοιτώντας το ρολόι. 


Περασμένα μεσάνυχτα, το ρεύμα μας τράβηξε και κινούνταν απο κάτω τα πάντα, απαλά. Και τελειώσαμε ύστερα απο 10 δευτερόλεπτα.


Αμέσως τότε έγινε εκείνη η σκηνή. 


Πράξη δεύτερη. 


Φώτα, 3 προβολείς τονίζαν το λευκό πανί της σκιάς και μετά τελειώσαμε. Ικανοποιηθήκαμε και καθίσαμε να εξηγηθούμε όταν επέστρεψε εκείνο.


Μα τι του βρήκε αφού είχε εμένα; Τότε τον συγχώρεσα. 


10 δευτερόλεπτα κράτησε και μετά τελειώσαμε.
 Είκοσι χιλιάδες νύχτες. Μα είναι απίστευτο, είναι τόσο λίγες. 
Και το χαμόγελο, απαίσιο. Σαν εκείνο το ποίημα. 


Ολες οι φωτογραφίες πια φτιάχναν εκείνο το ταβάνι. Κατάμαυρο. 

Κάθε βράδυ η ίδια λέξη. Οι νύχτες. Τώρα κανένας. Φαντάσματα.

Αν δεν υπάρχει ή αν δεν κατέχετε την αρετή, επινοήστε τη. 
Συγχώρεση. Συγχώρεσε με. Αυτή ειναι η αρετή μου. 


Αμέσως τότε. 10 δευτερόλεπτα μετά. Κοιτώντας το ρολόι.
 

Ασε με εδώ για λίγο. Γλυκέ μου. Ορκίζομαι. Η Γερτρούδη και ο Πολώνιος είναι φίλοι μου. 

Σε κάθε περίπτωση 10 μόνο. 

Σε κάθε περίπτωση όσο περισσότερο τραγουδάω τόσο περισσότερο υποφέρω. Και τόσο περισσότερο τραγουδάω.


Απροσδιόριστη ηλικία έχει αυτό το πρόσωπο. Πάντα αποσπά το λόγο μου. 


Μπορεί να συναντιόμαστε, να κουβεντιάζουμε, να απολαμβάνουμε εκείνο το τσάι με πάγο. 
Μ’ ακούς; Μ’ ακούει; Κάποιος μέσα σ’ αυτό το πρόσωπο. 


Αν θυμώσεις ρίξε μου φως. 


Εδώ θεωρούμε λυμένο εκ των προτέρων το πρόβλημα της ανάσας. 
Επειτα παγώνει, προχωράει. 

Και. Με το ρολόι, κράτησε. 


Μετά τα 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10..............................

ΠΓ

Red raw meeting

Αρχίζοντας με δυο κουβέντες θα οδηγηθούμε σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα.



Η μόνη λειτουργία της μνήμης είναι να μας βοηθά στο να συντηρούμε τύψεις.



Οι σκέψεις και οι στοχασμοί μας αποτελούν το αριστουργηματικό δημιούργημα της δυστυχίας μας.



Συνεχίζω λοιπόν και βλέπω καθαρά τη στιγμή που δε θα υπάρχει πουθενά ίχνος σάρκας.





Ερωτώ. Πώς να καθοριστεί η κατάσταση κατα την οποία η συνείδηση δεν παραλύει αλλα αντίθετα κερδίζει την επιθυμία; 

Και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο που το σκουλήκι αφυπνίζει τον καρπό .



Εξάλλου, το επίθετο αθεράπευτη θα έπρεπε να το καρπώνεται μόνο μια ασθένεια. 
Η φοβερότερη όλων. Η επιθυμία.





Το μόνο μου κοινό σημείο με το διάβολο είναι η αθεράπευτα κακή μου διάθεση.

Δεν κλείνω τα μάτια για να στοχαστώ. Είμαι απλά υποκριτής κατα θεική επιταγή.



Ταυτιζόμενος κάποιος με την αρχή της γενεαλογίας της αβύσσου βρίσκει μία απασχόληση κι ένα σκοπό.

Εγώ το γνωρίζω τι θα συνέβαινε αλλιώτικα, κουβαλάω όμως υπολείμματα αξιοπρέπειας που με ατιμάζουν. Αυτό είναι όλο.

Ο αντίλογος είναι πως η αξιοπρέπεια θα έπρεπε να σοδομιστεί μαζί με την επιθυμία. Στο ίδιο κρεβάτι. Οταν και οι δύο νιώσουν την ηδονή, όλοι μας θα μπορούσαμε να ζήσουμε καλύτερα.



Να σηκώνεσαι νωρίς, γεμάτος δύναμη και ευεξία. 

Θαυμάσια! Ικανός για κάθε ατιμία.

 Η δήθεν σοφία όμως ,αγαπητέ, μεταμφιέζει τις πληγές μας. Μας μαθαίνει πως να αιμορραγούμε στα κρυφά.

 'Επειτα; 'Επειτα η ηδονή της προσμονής μιας μεγάλης καταστροφής.

 Η ηδονή. Εκφυλισμένη έννοια. 

Δεν ξέρεις εσύ απο ηδονή.

 

Προσβάλλεσαι μήπως; 

Ενοχλείσαι;





Η αναζήτηση μιας σημασίας για το καθετί είναι ίδιον ενός μαζοχιστή περισσότερο, παρά ενός απλοικού.

Ταυτίζεται με την ιδεοληψία της αυτοκτονίας εκείνου που δεν δύναται ούτε να ζήσει αλλα ούτε και να πεθάνει.

 Διπλή αδυναμία.



Δεν ήταν σοβαρά όλα αυτά όμως. Είμαστε πολύ προβλέψιμοι.



Το συμπέρασμα είναι ένα και προκύπτει απο μία δεύτερη θεική παρέμβαση.



Κάθε πράξη είναι εφικτή μόνο και μόνο επειδή έχουμε έρθει σε ρήξη με τον παράδεισο.



Η ανάμνησή του δηλητηριάζει τις ώρες μας και μας κάνει όλους εξαχρειωμένους αγγέλους.

ΠΓ

Ασκήσεις στην παραλία

1. Σε γνωρίζω από παλιά

Γωνία ορίζοντα και κάθετου παλουκιού στην άμμο
Σε συναντώ
-Σε γνωρίζω από την όψη-
Άλλος κανείς δεν έχει αυτό το μούτρο
-Μην μουτρώνεις-
Δεν το λέω για να σε αλλάξω
Αλλά για να ξοδέψω μια ζωή
Σε έναν ακόμα συνειρμό
Όνειρο σε έρημο συρμό
(Έχω ελπίδες μ ’αρέσει όμως
να μένω μόνος και να μην γράφω όσο θα ήθελα να γράψω.)


2.Όνειρο σε έρημο συρμό

Ανοίγω την Ήρα
(Αυτή μου την θυμίσανε κάτι πότες)
Και την παραδίδω τεμαχισμένη
Σε κάτι ευαίσθητους κυρίους
Συνετούς ρομαντικούς του συρμού
Ο Όμηρος ισοπεδωμένος
Θα έγραφε για αυτούς
Και για τις μοιραίες εξωτικές
Διπλωμένες θα τις παρέδιδε
Σε κάποιον σαν κι εμένα
Για να κάνω εγώ την βρώμικη δουλειά:
Να φέρω την ξεχασμένη Ήρα
Πίσω στο ποίημα
Και να την καταλήξω
Λίγο πριν το τέλος των γραμμών
Σε ένα κενό
Σε μια έρημο ονομάτων που θυμάμαι..


3.Παρακαλεί για μια τελεία

Παράπονο άκακο λαλεί η γιαγιά:
«Τέλος τα λάθη και η μαγεία»
«Έλα κόρη μου να τραγουδήσουμε»
Της λέει η Μαρία
«Σήμερα είναι Παρασκεύη»
Κάποια σημαντική λεπτομέρεια λείπει
Στην πιο πάνω αφήγηση
Η εισήγηση της Μαρίας
Οδηγεί στην αφή
Η αφή στη φυγή
Η φυγή στην ηγεσία
Και η ηγεσία στην ήττα.
«Αυτή η διαδρομή αντιστοιχεί σε κάθε αφήγηση»
Δεν θα μπορούσε να μην γίνει κι εδώ
Αυτά τραγούδησε η γιαγιά.

4.Αυτά τραγούδησε η γιαγιά

«Αναρχοαυτόνομος εξεγερτικός»
Ο τίτλος που έδινε στον εαυτό του
Ο εκδότης του
Πληθυντικός τρόμος.
Αγώνας ουσίας
Η δύση του κι η έκδοση του.
Στις ειδήσεις είπανε
Πως έχαιρε άκρας αριστεράς υγείας.
Χαιρέτησε τους πάντες δυό φορές
Με δύο αυτόματα
Πάγωσε το αίμα
Της φυλής του.
Το τρένο του τραγούδησε
Πάνω σε ράγες οδύνης.
Αυτά ταξίδεψε η γιαγιά.




ΔΤ