Επανατοποθέτηση

Επανέρχομαι με την ίδια απορία.

Ποιό είναι το κέρδος σου;

Επιθυμείς απο ματαιοδοξία; 'Ισως βέβαια. Αλλά περισσότερο για το γινάτι του πολυσχιδούς τίποτα.

Είσαι όμως ακόμη αδύναμος. Καταβεβλημένος. 

Γνωρίζεις μάλιστα πως πιθανότατα η καταβολή έχει ρίζες που φτάνουν μέχρι την έλλειψη.

Αλληλεγγύης ναι.

Πάλι φοβάσαι το θάνατο. Η μυρωδιά του πάντα ανακατεύεται με τα κουλουράκια της προηγούμενης.

Η μοναξιά των 30.

Παραγωγή. Ναι το λησμόνησα κι αυτό. 

'Εργα μεταμοντέρνα που θα στιγματίσουν εποχές και θα κουκουλώσουν ανάγκες. 

Η μάλλον μόνο μία, εκείνη για ουρανό.

Μη μισείς άλλο. Γιατί το μίσος σου δεν έχει αντίκρυ του ανθρώπους πια. Αυτό το ξέρεις σίγουρα.

Μόνο οι γυναίκες σου. Αυτές γυρνούν κάθε φορά να σου θυμίσουν πως υπάρχεις. Οχι εσύ. Οι άλλοι.

Εσύ ένα θεό μόνο είχες. 

Αυτός λοιπόν καιρό πριν, φόρεσε ρούχα χίπηδων και στη σύγχρονη Αθήνα χορεύοντας σουπερ-σεϊκ, 

παρακολουθεί τον ήλιο να δύει με φορά αντίστροφη.

ένα πράγμα ακόμη.

'Οταν οι ελεύθερες λέξεις νομιμοποιούνται, ακολουθούν οι πράξεις.

ΠΓ

Εμμονή

Κόβω και ξυπνώ και αναρωτιέμαι τι έμεινε;
Μία παρένθεση.
Απο την πλάτη της Αφροδίτης αυτή τη φορά ο Θεός δημιούργησε τον Αγαμέμνονα. 
Θυμάται κανείς αυτό το θνητό;
Επέμενε και η επιμονή του τον θανάτωσε. 
Η επιμονή ενίοτε χτίζεται απο αναμνήσεις και πόθους, πολλές φορές κρυφούς, άλλες τόσο φανερούς που σκοτώνουν με τη σειρά τους Ιφιγένειες και Κλυταιμνήστρες.
Πολύ αίμα και πάλι. 
Αναρωτήθηκε κάποτε ο Αγαμέμνων, τί θα συνέβαινε αν στις φλέβες του κυλούσε χρυσός. 
Θα αγόραζε κανείς απ το αίμα του; 
Η επιμονή του σ’ αυτή την περίπτωση θα χτιζόταν επίσης απο πόθους;
Κι αν όχι; 
Μήπως απο μίσος για αίμα;
Κοντά δώδεκα δισεκατομμύρια λίτρα χρυσού στις φλέβες των ανθρώπων.
Ζούμε την ανέχεια και αναρωτιόμαστε επίμονα για  την αυριανή σελήνη. 
‘Αγαν μέμνων θα γεννιέται κάθε μέρα κι απο ένας. 
Και ο Θεός θα εμμένει να κόβει πλάτες.  


ΠΓ

"ΚΑΡΒ" (Πρώτο μέρος)

"ΚΑΡΒ" (Πρώτο μέρος)

                                        Ένα άγνωστο γυναικείο όνομα με κακή γραμματοσειρά

 Εμφανίζεται στο μπαλκόνι μου

Έχει τέσσερα γράμματα

Το χρώμα της είναι κίτρινο 

Την λένε ΚΑΡΒ

Είναι παρθένα κόρη του χρόνου

Άρρωστη για μουστάκια στα δέντρα

Αγαπημένο χιόνι της το λευκό

Αγαπημένος της τριγμός αυτός του αυχένα μου

Ο ωκεανός είναι για την ΚΑΡΒ ένα ψηλό κύμα

 Και τίποτα περισσότερο

(Πονάει ο δεξιός μου όρχις)

Το αγαπημένο της λουλούδι…

-Ποιός νοιάζεται για το λουλούδι της ΚΑΡΒ-

Σημασία έχει μόνο η αναπνοή της

Όταν εκπνέει

 Εκπνέει δευτερόλεπτα

Όταν εισπνέει

Εισπνέει ηχομονώσεις

Προστατευτικά τετράγωνα

Κομμάτια ξύλου

Ανθρώπους που κλαίνε στα πεζοδρόμια

Αναρρώσεις και καλά μαντάτα

-Δωσ’ μου ένα καλό μαντάτο-

Η πίστη μου χρειάζεται εκτός από μια μάνα και μια ευχή

Ένα καλό μαντάτο

Κάτι σαν τηλεφώνημα απολαυστικό

Ή σαν καλή σκηνοθεσία:

Είμαι ο εξορκιστής

Αυτός που ξέρει κάτι όρκους παλιούς

(Η ιδεολογία είναι περισσότερο λόγος παρά ιδέα)

Η ιδέα είναι δέος

Στις περισσότερες περιπτώσεις μουσικό.

Η ιδέα είναι η μουσική του «Δεν ξέρω τίποτα»

(Το αδιέξοδο προκαλεί τριχόπτωση και δεξιούς πόνους)

Οι κούκλες ανησυχούν για την σιωπή τους 

Γι’ αυτό και φωνάζουν συνέχεια

Δαγκώνουν τις γλώσσες τους

 Γιατί κάποιος άντρας τις βρίζει

 Έτσι είναι οι κούκλες

Κάποιος τις λατρεύει

Και κάποιος τις βρίζει

Είναι λαστιχένιες θάλασσες.   

ΔΤ

Το Ανώνυμο Ποίημα Του Φωτεινού Αϊ –Γιάννη του Βαλαωρίτη -απ΄την ανάποδη. (απόσπασμα πρώτο,στ.1-22 )

Χειμώνα του 10’ ξεκίνησα να μεταγράφω Το Ανώνυμο Ποίημα Του Φωτεινού Αϊ –Γιάννη, του Νάνου Βαλαωρίτη, σε μια ελεύθερη, ανάποδη εκδοχή: π.χ. στίχος 2ος στο πρωτότυπο «Δε μιλάμε· ο αγέρας φυσάει ·όλη η θλίψη της γης μέσα στα μάτια σου.» Εδώ μεταγράφεται ως « Φλυαρούμε άπνοια· Τίποτα απ΄ τη χαρά του ουρανού έξω απ΄το στόμα σου.» 

Το Ανώνυμο Ποίημα Του Φωτεινού Αϊ –Γιάννη του Βαλαωρίτη -απ΄την ανάποδη.(απόσπασμα πρώτο 1-22 )

Σταματούμε στα κατάμεστα μονοπάτια, σε φράχτες τελευταίας κυκλοφορίας

Φλυαρούμε άπνοια· Τίποτα απ΄ τη χαρά του ουρανού έξω απ΄το στόμα σου.

Στου χαράματος τις αυλές σταματάμε με πόδια αφημένα

Μισημένοι χωρισμένοι ακούγοντας τον εαυτό μας στο στόμα

Στο στόμα ακούγοντας για λίγα δευτερόλεπτα τον εαυτό μας

Στο στόμα σου οι παλιοί άνθρωποι ανεβαίνουν να φάνε ψωμί.

Στο στόμα σου ξέρες και οικόπεδα και χόρτα

Γυναίκες, άντρες γέροι που ξέρουν που μένουν

Που ξέρουν που να σωπαίνουν, πώς να κινηθούνε

Στο νερό δίπλα σηκώνονται με πόδια τεντωμένα

Ακούνε το νερό στο κεφάλι τους · τους ελέφαντες

Ο μόνος είναι μικρός ,σε κάποια αδυναμία ανήκει
Σε κάποιον ανεγκέφαλο παραδίνεται ολότελα σαν άντρας
Ο μόνος είναι μεγάλος πουθενά δεν αποχωρίζεσαι τον διαφορετικό σου

Η φωτιά ζωντανή· Το μέταλλο βουβό: κάθομαι

Να μείνω στη πόρτα να ακούσω τον « μόνο»

Βλέπω το μονοπάτι, τη θάλασσα· η λίμνη , τα οικόπεδα

Οι στάνες βρεθήκανε. Βλέπω τα πάντα.

Ξέρω που πήγαν οι θεοί. Που πήγε η γη. Ο ήλιος

Το φεγγάρι. Τα λουλούδια. Ο ουρανός!

Σίγουρα προς το βουνό. Ανεβήκανε στα ρηχά

Στη λίμνη του Κόστια.
(.....)

ΔΤ

ΔGr = ΔΗr – Τ . ΔSr

Μάρτιος του χρόνου κάποιου. Εικοσιέξι νήματα είχα μαζέψει. Ενα ένα με προσμονή και αγωνία απ τους δρόμους του μεταξιού. Σκουλήκια και μουριές που πέθαναν όλ’ αυτά τα χρόνια ούτε που θα θυμάσαι πόσα.


Τα έβαλα κάτω λοιπόν και σε φώναξα να τα πουλήσουμε σε μιά αγορά της δυτικής ευρώπης. Ηρθες με το φέσι σου και τα στρώσαμε παρέα. 'Ενα ένα κι αυτή τη φορά. Με βιάση όμως και πολλές λέξεις που φύγαν επίσης βιαστικά απο χείλη κόκκινα που ζητούσαν έρωτα, πλούτο και λουλούδια.


Κάθισε καλή μου. Κάθισε πάνω τους και κρύφ’ τα απ τους επίδοξους αγοραστές. Οι κλωστές είναι χρόνοι που περνούν άκαμπτοι και ο χρυσός τους δε φτάνει να μας τρέξει κι άλλο. Δεν έχω ανάγκη ν’ αγοράσω κι άλλο χρόνο, δήλωσα. 


Γι’ αυτό σε σκέπασα κι εσένα μ’ αυτή τη μαύρη κουβέρτα πάνω απ’ τα νήματα. Και σου είπα μείνε, έρχομαι μόλις φύγουν όλοι. Μην τυχόν δούν τον πλούτο μας. Το βράδυ θα τρέξουμε παρέα για να πιάσουμε τον ήλιο που θα βγεί την άλλη μέρα να μας κάψει.


Ζεστάθηκες ξέρω. Ξεσκεπάστηκες και φύγαν οι κλωστές με τον αέρα. Κι εγώ έτρεξα ξωπίσω τους να προλάβω. Εικοσιέξι νήματα είχα μαζέψει βλέπεις. Ενα ένα με προσμονή και αγωνία σου είπα κάποτε. Και τα βρήκα πάλι. Ο αέρας ήταν δυνατός αλλα καλός μαζί μου. Πιαστήκαν όλα σε δύο τρείς ξόβεργες που είχα στήσει παρακάτω για να φυλακίσω καρδερίνες. 
Θα στις χάριζα κι αυτές όταν θα ήταν καιρός βλέπεις. 


Ζεστάθηκες ξέρω. Ξεσκεπάστηκες κι έφυγες. Και σύ μαζί με τις κλωστές. Αλλα ο αέρας εσένα σε πήρε μακριά. Δέ σε βρήκα ποτέ. 


Δεν παραπονιέμαι όμως, ένα ένα εικοσιέξι νήματα που είχα μαζέψει μείναν απούλητα. Και μαζί μ’ αυτά ο πλούτος του κόσμου όλου στα χέρια μου. 


Εσύ ομως ξανάρθες. Δε σ' έψαξα, μόνο ήρθες και μού πες πως φέρνεις την κουβέρτα μου παραμάσχαλα. 'Εγειρες το κεφάλι, έβαλες τα χείλη στο αυτί μου και ψέλλισες ‘φυγή προ της βίας καλέ μου’.  Ανάθεμα. Ανάθεμα σε σένα, στη χημεία του κόσμου όλου και σ’ αυτόν τον τσαρλατάνο το Le Chatelier.

ΠΓ

Ελληνική Εριουργία 2

(Η σειρά "Ελληνική Εριουργία" ηχογραφήθηκε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC τον Σεπτέμβριο του 11' τρέχοντας στο γήπεδο μπάσκετ -δίπλα στο παλιό εργοστάσιο της Ελληνικής Εριουργίας στα Άνω Πατήσια. Την μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ) 

 Ελληνική Εριουργία 2

Κάλεσμα λύση

Γυναίκα ξανθιά

Ήχος μεσαίωνα

Βάρβαρες ιαχές

Τα πόδια μας χτυπάνε τη γη

Μπας και ακούσει ο Άδης και μας λυπηθεί

Λύνει τις πειθήνιες 

Θνητές αναπνοές μας

Να βγει από κει  

Η οικουμένη

Το σπίτι των αποδοκιμασιών

Δοκιμάζουμε το δίλημμα 

 Να ζούμε ή να ζακούμε

Για πρώτη φορά 
Χωρίς αυτονόητες απαντήσεις

-Ρούχα επάνω στα χαλάσματα-

Τα τραγούδια μας όμως

Οδηγούνται

 Δια μέσω

Στην Ψυχή

Το κεφάλαιο "Ποσειδώνας"

Είδος περιπτωσιολογικό

Λόγιο

 Οι θάλασσες 

Τα βουνά 

Οι πόλεις 

Και τα Άστρα 

Χάνουν τους θεούς τους

Εθισμός

 Προσκόλληση στη μνήμη

Το αθώο νήπιο

Το δάκρυ του θεού

Στην άκρη του κόσμου ισορροπεί

Πέφτει

 Ξανά

                                                                                  

 ΔΤ

Προπόνηση στον Προμπονά

(Η "Προπόνηση στον Προμπονά" ηχογραφήθηκε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC το καλοκαίρι του 10' ,τρέχοντας στο παρκάκι του Προμπονά, στη Ριζούπολη- να πάτε είναι πολύ ωραία-Την μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

Προπόνηση στον Προμπονά

Καταγράφω τη χωμάτινη διαδρομή

Με τις πεταλούδες 

Τα γκρι παιδάκια 

Τα κοτσιδάκια στο μυαλό

Για να ξαναρχίσω 

Το Φως και το Πριν

Από εκεί που τα άφησα.

Σκιά εξωτική

Φάρος

Και δεύτερος 

Και χιλιοστός

Αυτοί που με παρακολουθούν

 Τρέχω πάνω στα σύννεφα

Τρέχω μέσα στις πέτρες

Τρέχω κάτω από το χώμα

Τρία ξύλα κυκλώνουν τα δέντρα

Κόκκινη κλωστή 

Κόκκινη κάθοδος

Παιδικής ανεμελιάς στο χώμα.

Ο υποβρύχιος καταυλισμός 

Μαροκινών πορτοφολάκηδων

Δέντρο άγνωστο σε ξένο δάσος

Που άρχισε  να μοιάζει με κλαίουσα.

Ηχογραφώ την Αθανασία

Και τον Παναγιώτη

Εδώ μπροστά

Πάνω στο ποδηλατάκι του Γιώργου

Τη μύτη ροή

Του νεαρού που σκύβει 

Να συναντήσει τον εαυτό του

Στο χώμα.

Αναγνωρίζω στον χρόνο

Την μελλοντική αραίωση

Συναισθημάτων

 Πάθους 

Επιθυμιών

Τριχών

 Και 

Φύλλων

Τα σημάδια στο δέντρο 

Αποκτούν ιστορική σημασία

Τα μυστικά κουτιά

Των τρίγωνων πράσινων κήπων

Κρύβουν μέσα τους ηλεκτρισμό

Κίνδυνο και προσδοκία 

Για έναν άλλο πολιτισμό

Τρύπες στο χώμα

Χαρτιά στον ουρανό

Τα παιδάκια με τα ποδήλατα

Πληθαίνουν

 Ο Γιώργος ήρθε με τις βελόνες του

Μετά από χρόνια

.Ο Διονύσης ήρθε με το καθαρό του μέτωπο

Μετά από χρόνια

Ο Αντώνης ήρθε με την αντοχή του

Μετά από χρόνια 

Ο Κώστας με την κιθάρα του 

Μετά από χρόνια

Κι ένα κορίτσι

Με τα χέρια στις τσέπες

 Του κοντού παντελονιού

Έρχεται.

Να είχα έρθει κι εγώ

Με κάποιο ποίημα 

Μετά από χρόνια.

Το ποίημα όμως άργησε

Και το κορίτσι 

Περπατούσε γρήγορα

Μετά από χρόνια.

Απομακρύνομαι

Προς την γαλάζια άκτιστη εκκλησία

Με το καναρίνι εργάτη 

Στη θέση του σταυρού.

Το κορίτσι βγάζει τα χέρια απ’ την τσέπη του

Μόνο για να φτιάξει τα μαλλιά του

Ο γέρος καπνίζει τα καπέλα του εγγονού του.

Το καπέλο της εγγονής γλιτώνει.

Σήμερα όλα τα λουλούδια είναι κόκκινα

Κι όλοι οι κήποι λαβύρινθοι

Η ροζ υποψία μιας ποικιλίας γυρτής διαμαρτύρεται

Για το νερό που λείπει απ’ το 8

.Και για το κίτρινο σπρέυ

Που υπέγραψε τρία ονόματα εφηβικά

Μέσα στο λάκκο

Με τα χρυσόψαρα.

Το μωρό με την καφέ του προστασία

Κοιτάζει κι’ αυτό τα ξερόχορτα.

Η μπετονιέρα στην οροφή της εκκλησίας

Βομβαρδίζει τους αλλόθρησκους

Τους πιστούς

 Κι αυτούς που βγάζουνε λεφτά

Χτίζοντας εκκλησίες.

Είναι η στιγμή

Που όλες μαζί οι μηχανές παίρνουνε μπρός.

Ένας διάλογος βιομηχανικός

Μνήμες άγνωστων πολέμων.

Μπάλα είναι θα περάσει.

Θα την κλωτσήσει

Ο μικρός χοντρούλης

Στα μούτρα των σπασμένων πρωθυπουργών του

Στα μούτρα των κιλών της βλακείας τους.

Έτσι πιστεύει ο γυμναστής

Που χθες καπνίζαμε πολιτικά τσιγάρα παρέα 

 Και μου έλεγε για τις λέσχες αυτού του κόσμου

Με τα άλογα κούρσας και τα χρυσά αγόρια.

Το μαύρο, το άσπρο και το κόκκινο, μου λέει,

Άντε να χαλάσουν κανένα άγαλμα 

Κανένα σύρμα

Κανέναν μακρυμάλη μπασκετμπολίστα

Πίνει νερά για να θυμηθεί από πού έρχεται

Πίνει νερά για να ξεχάσει που πηγαίνει.

Αγκάθι Σύρμα Φίδι

 Νερό Μαυρό

Τριφασικό

Δικτυώνει 

Το χώμα

Τα φύλλα 

Τα ούρα των σκύλων  

Των παππούδων

Και το πέταγμα μικρών πουλιών.

Αν καταφέρω κάποτε να διορθώσω

Μια μηχανή αυτοκινήτου

Αυτό θα είναι 66 γλάστρες τρόπαια

Για την αυτοεκτιμησή μου.

Στοιβάζει πέτρες και ξύλα και παγκάκια

Στο πίσω μέρος της συνείδησης μου

Και τα κάνει σύμβολα

Με αγάπη για το χρώμα

Με αγάπη για τα παράθυρα

Για τις κόκκινες σανίδες παπαρούνες

Για τις μαργαρίτες λυπημένα πλακάκια

Και για τα ατελείωτα λάμδα της παιδικής χαράς

ΔΤ

Ηχογράφηση δεύτερη και τρίτη.

Ηχογράφηση δεύτερη και τρίτη.

(Οι "Ηχογραφήσεις" γίνανε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC, το χειμώνα του11' περπατώντας από το Μοναστηράκι στα Α.Πατήσια. Τις μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

                                                                  Ηχογράφηση δεύτερη

Βήματα βιαστικά

                                                                    Κόκαλα λερωμένα

                                                                    Ηχογράφηση τρίτη

Τίτλοι φανερά ενοχλημένοι

Κόλλες φανερά αποθεωμένες

Φράσεις μισές

 Λιγότερες.

                                                                   Αισθήματα διάτρητα

Διαστημικά

Συστημικά

                                                               Περασμένα μεγαλεία Μινιόν

Μικρές κρύες αναμονές

Μεγαλύτερες παραχωρήσεις

Ισχυρισμοί χείμαρροι.

                                                                      Χίμαιρες παγωτά

Παρενθέσεις έρωτες

Γραμμές εσωτερικές

Πλούτου.

                                                                Νομίζω αετός κοιμάται.

Μου.

Νομίζω φτερά χρυσά βγάζει.

Σου.

Πετάει.

Του.

                                                               Ο λαός λάθος μυς δεμένος

Με εντατική φόρμα

Όραμα του ξύλου

Που έγινε γωνία του καθίσματος

Και βάψανε κόκκινο.

                                                          Νόμος τα βήματα των προθέσεων

Και των στόχων

Των φίλων.

                                                                          Ποιος ζήτησε;

Ποιος ζήτησε πρώτος πέταξε

Πράσινο ρεμπέτικο

                                                                       «Άτιμα τα νιάτα.»

ΔΤ

Ηχογράφηση πρώτη.

Ηχογράφηση πρώτη.

(Οι "Ηχογραφήσεις" γίνανε σε Olympus digital voice recorder VN-3100PC, το χειμώνα του11' περπατώντας από το Μοναστηράκι στα Α.Πατήσια. Τις μεταφέρω εδώ με ελάχιστες διαμορφώσεις. δτ)  

                                                       Η δωδεκάνησος ανάσα πληγή

Το νερό στάχτη της μαύρης υπόθεσης

Απαγορευτικά βρίσκεται στο δρόμο- κάγκελο. 

(Είναι μια μαύρη παρένθεση.)

Ο φόβος μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι

 Δεν είναι αυστηρά γαλατικός

Συμβαίνει τώρα στην οδό Νικίου.

Φύλλα γλυκά ηλικιωμένα

Στολές γυναικείες

Απίθανες συμπτώσεις

Διαδρομές ανήκουστα ερημικές.

Σκοτάδια και φώτα- αναμνήσεις αναβοσβήνουν γύρω

 Επιμένω να μην ακούω καμία προειδοποίηση

Το μήνυμα είναι βράχος

Το κεφάλι μου γυρίζει αριστερά δεξιά. 

Βλέμμα δήλωση

Που δεν δακρύζει να δηλωθεί.

«Η άγνοια είναι μαθητεία»

Η θητεία στη ζωή δεν είναι αυστηρά προσωπική.

Οι θόρυβοι τρομάζουν

Ξύλα γλυκά στοιβαγμένα

 Πρόστιμα στοιβαγμένα στα ξύλα

Λύτρωση το ψωμί της γιαγιάς.

Μια διαδρομή ναυτική φυγή

Ξεκινάει.

Φύλακες λάκκοι 

Είδη μνημόσυνου

Άδεια ταξί νεότητες

Μια τραγωδία γράφεται στα τζάμια 

Των εμπορικών καταστημάτων.

«Προς Πώληση»

Όλοι λυπημένοι Όλοι δεμένοι

Πόδια γραμμικά.

Κινήσεις φωτιάς

Φολκλόρ θόρυβοι ψυγείων

Νανουρίζουν τις γάτες.

Ένα ωράριο αποδοχής 

 Αγωνιστικά όμορφο.

  Μορφές μυημένες

Ζητάνε φιλοξενία σε ξενοδοχεία εγκαταλελειμμένα.

Δημαρχεία επίσης τραγικά

Ελάχιστα φτερά στοιβαγμένα σε χαρτόκουτα.

Επιθεώρηση χρώματος καρναβαλιού

Επιθεώρηση άχρωμου σχεδίου –δανείου.

Νερό που γλιστράει

Λάσπη που κυλάει

Δωμάτια ενοικιαζόμενα απολεσθέντα

 Όπλα στα πρόσωπα

Όπλα στα νέα μας

Όπλα στις ειδήσεις

Όπλα στα μυαλά

Ρηχοί βράχοι

Αφυδατωμένη πτώση

Χτίζουν

Μαραίνονται

Μαίνονται

Βρυκολακιάζουν

Μας τρομάζουν

Συναίσθημα καπνιστό

Ύπνος δίκαιος

Αριθμημένων λογαριασμών

Σκυμμένων ζωών. 

ΔΤ

Διάλειμμα για διαφημίσεις

1

- Ο ίδιος έθεσε ως αρχές την αλήθεια και τον έρωτα

- Υπέρτατες αρχές η αλήθεια και ο έρωτας;

- Αρκούν πάντως...

- Εγωιστής ο Θεός, θα μπορούσε να θέσει ώς αρχές το ψεύδος και το μίσος 

- Και πάλι εγωιστικά θα δρούσε

- Ας ήταν τότε πιο διαλλακτικός

- Προνόησε

- Θέτοντας αρχές κυριαρχίας

- Προνόησε δημιουργώντας το Διάβολο

- Κι άλλος υποτακτικός

- Εγωιστής και πάλι;

- Ναι, κατασκευάζει δαιμόνια, κατασκευάζει αρχές και κυριαρχεί

- Παιχνίδι 

- Κυριαρχίας

- Πόσο είναι το σκόρ;

- Χάνουμε.

2

- Εσύ το ξερίζωσες;

- Το πνεύμα

- Εμπαιγμός

- Είμαι μοντέρνος

- Οι σύγχρονες αντιλήψεις σου αφήνουν ακόμη τις ρίζες εκτός εδάφους και τα φύλλα διψασμένα

- Δεν είναι αλήθεια

- Βλέπω την αλήθεια

- Δε βλέπεις το πνεύμα, το πνεύμα ζει, αυτό είναι η αλήθεια

- Η αλήθεια είναι πως το σκότωσες

- Οι απόψεις σου ταυτίζονται μ’ εκείνες των πιθήκων. Είμαστε πιά μεγάλοι και άνθρωποι.

3

- Ιδανικό θα ήταν να σιωπούσες

- Ιδανικό θα ήταν να μπορούσες να κλέψεις τα ιδανικά μου

- Φιλοσοφίες 

- Στοχασμοί

- Σε βαρέθηκα

- Αναρωτιέμαι αν η βαρεμάρα ταυτίζεται με την οκνηρία

- Κι αν συμβαίνει;

- Αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα

- Αναρωτιέμαι αν ο θάνατος ταυτίζεται με την αμαρτία

- Φιλοσοφίες

- Στοχασμοί

ΠΓ