Ασκήσεις στην παραλία

1. Σε γνωρίζω από παλιά

Γωνία ορίζοντα και κάθετου παλουκιού στην άμμο
Σε συναντώ
-Σε γνωρίζω από την όψη-
Άλλος κανείς δεν έχει αυτό το μούτρο
-Μην μουτρώνεις-
Δεν το λέω για να σε αλλάξω
Αλλά για να ξοδέψω μια ζωή
Σε έναν ακόμα συνειρμό
Όνειρο σε έρημο συρμό
(Έχω ελπίδες μ ’αρέσει όμως
να μένω μόνος και να μην γράφω όσο θα ήθελα να γράψω.)


2.Όνειρο σε έρημο συρμό

Ανοίγω την Ήρα
(Αυτή μου την θυμίσανε κάτι πότες)
Και την παραδίδω τεμαχισμένη
Σε κάτι ευαίσθητους κυρίους
Συνετούς ρομαντικούς του συρμού
Ο Όμηρος ισοπεδωμένος
Θα έγραφε για αυτούς
Και για τις μοιραίες εξωτικές
Διπλωμένες θα τις παρέδιδε
Σε κάποιον σαν κι εμένα
Για να κάνω εγώ την βρώμικη δουλειά:
Να φέρω την ξεχασμένη Ήρα
Πίσω στο ποίημα
Και να την καταλήξω
Λίγο πριν το τέλος των γραμμών
Σε ένα κενό
Σε μια έρημο ονομάτων που θυμάμαι..


3.Παρακαλεί για μια τελεία

Παράπονο άκακο λαλεί η γιαγιά:
«Τέλος τα λάθη και η μαγεία»
«Έλα κόρη μου να τραγουδήσουμε»
Της λέει η Μαρία
«Σήμερα είναι Παρασκεύη»
Κάποια σημαντική λεπτομέρεια λείπει
Στην πιο πάνω αφήγηση
Η εισήγηση της Μαρίας
Οδηγεί στην αφή
Η αφή στη φυγή
Η φυγή στην ηγεσία
Και η ηγεσία στην ήττα.
«Αυτή η διαδρομή αντιστοιχεί σε κάθε αφήγηση»
Δεν θα μπορούσε να μην γίνει κι εδώ
Αυτά τραγούδησε η γιαγιά.

4.Αυτά τραγούδησε η γιαγιά

«Αναρχοαυτόνομος εξεγερτικός»
Ο τίτλος που έδινε στον εαυτό του
Ο εκδότης του
Πληθυντικός τρόμος.
Αγώνας ουσίας
Η δύση του κι η έκδοση του.
Στις ειδήσεις είπανε
Πως έχαιρε άκρας αριστεράς υγείας.
Χαιρέτησε τους πάντες δυό φορές
Με δύο αυτόματα
Πάγωσε το αίμα
Της φυλής του.
Το τρένο του τραγούδησε
Πάνω σε ράγες οδύνης.
Αυτά ταξίδεψε η γιαγιά.




ΔΤ