"ΚΑΡΒ" (Πρώτο μέρος)
Ένα άγνωστο γυναικείο όνομα με κακή γραμματοσειρά
Εμφανίζεται στο μπαλκόνι μου
Έχει τέσσερα γράμματα
Το χρώμα της είναι κίτρινο
Την λένε ΚΑΡΒ
Είναι παρθένα κόρη του χρόνου
Άρρωστη για μουστάκια στα δέντρα
Αγαπημένο χιόνι της το λευκό
Αγαπημένος της τριγμός αυτός του αυχένα μου
Ο ωκεανός είναι για την ΚΑΡΒ ένα ψηλό κύμα
Και τίποτα περισσότερο
(Πονάει ο δεξιός μου όρχις)
Το αγαπημένο της λουλούδι…
-Ποιός νοιάζεται για το λουλούδι της ΚΑΡΒ-
Σημασία έχει μόνο η αναπνοή της
Όταν εκπνέει
Εκπνέει δευτερόλεπτα
Όταν εισπνέει
Εισπνέει ηχομονώσεις
Προστατευτικά τετράγωνα
Κομμάτια ξύλου
Ανθρώπους που κλαίνε στα πεζοδρόμια
Αναρρώσεις και καλά μαντάτα
-Δωσ’ μου ένα καλό μαντάτο-
Η πίστη μου χρειάζεται εκτός από μια μάνα και μια ευχή
Ένα καλό μαντάτο
Κάτι σαν τηλεφώνημα απολαυστικό
Ή σαν καλή σκηνοθεσία:
Είμαι ο εξορκιστής
Αυτός που ξέρει κάτι όρκους παλιούς
(Η ιδεολογία είναι περισσότερο λόγος παρά ιδέα)
Η ιδέα είναι δέος
Στις περισσότερες περιπτώσεις μουσικό.
Η ιδέα είναι η μουσική του «Δεν ξέρω τίποτα»
(Το αδιέξοδο προκαλεί τριχόπτωση και δεξιούς πόνους)
Οι κούκλες ανησυχούν για την σιωπή τους
Γι’ αυτό και φωνάζουν συνέχεια
Δαγκώνουν τις γλώσσες τους
Γιατί κάποιος άντρας τις βρίζει
Έτσι είναι οι κούκλες
Κάποιος τις λατρεύει
Και κάποιος τις βρίζει
Είναι λαστιχένιες θάλασσες.
ΔΤ
